Le Pre aux Clercs

Po urokliwej, aczkolwiek deszczowej Pradze, przyszła pora na wycieczkę do Paryża. Dla odmiany, równie deszczowego. Dwa z trzech spędzonych tam dni minęły nam pod znakiem deszczu we wszystkich możliwych wariantach. Próbowaliśmy jakoś ograć ten temat, ale jedyne co udało się nam w ten sposób uzyskać to połamany parasol (ja w powietrzu, parasol dotyka ziemi - wytrzymałość materiału < moja masa). Co ciekawe, wszystkie zdjęcia z tych prób znajdowały się na dysku, który niedługo po naszym powrocie do Polski zamilkł na wieki.

Na szczęście dla nas, był jeszcze dzień trzeci.

Owy dzień trzeci, był równocześnie ostatnim dniem naszego pobytu. Dodatkowo, hotel w którym byliśmy zakwaterowani znajdował się, delikatnie rzecz ujmując, "poza centrum" (obsługa za to była bardzo miła i niezwykle pomocna - wielki plus za płynną znajomość angielskiego, co nie jest we Francji wcale takie oczywiste). Podsumowując, my, walizki ze sprzętem oraz ciuchami, dwie sesje i kilka godzin tułaczki po obcym mieście. Wspaniale.

Od wstępnego etapu planowania paryskich zdjęć dla Poszetka.com wiedziałem, że jedna z dwóch sesji musi mieć miejsce w otoczeniu urokliwej francuskiej uliczki, oddającej ducha tego miasta (więcej o samym Paryżu napiszę przy okazji debiutanckiego posta "podróżniczego" - obiecuję ładne zdjęcia). Ogromnym zbiegiem okoliczności dotarliśmy na róg ulic Rue Jacob oraz Rue Bonaparte, gdzie naprzeciwko siebie mieściły się, cukiernia z kultowymi makaronikami Laduree oraz bardzo klimatyczny lokal Le Pre aux Clercs ( "duchowni na łące"?). Słowem, wprost wymarzone miejsce do zdjęć. Oczywiście kawy również sobie nie odmówiliśmy ; )

Zestaw który postanowiłem wpleść w to niezwykłe tło, to kolejna wariacja na temat warstwowego ubioru. Dodatkowo całość lawiruje pomiędzy szykiem, a totalną sprezzaturą. Bawełniana marynarka, to nabytek dokonany przed samym wyjazdem (podobnie jak marynarka w kratę z pierwszego, praskiego posta), nie miałem więc czasu aby dokonać w niej jakichkolwiek krawieckich poprawek. Przydługie rękawy trzeba było "ograć" w inny sposób. Postanowiłem więc zabawić się konwencją wywijanych rękawów. Dodam, że bardzo kontrowersyjną w pewnych kręgach konwencją ; )
Mając tego świadomość, zdecydowałem się na jeszcze jeden krok, który może spowodować zejście na tamten świat co poniektórych osobników o słabszym sercu, tudzież mniejszym dystansie do zasad męskiego ubioru. Otóż, w dziurki uprzednio odpiętych i podwiniętych rękawów włożyłem spinki do mankietów. Niech świat się wali, niech piszą że to absurd i że na siłę, ale rezultat tego zabiegu podoba mi się do teraz.

Koszula -> sweter -> marynarka to nic wielkiego i odkrywczego, ale w połączeniu z odpowiednio dobranym szalem daje ciekawy efekt. Dodatkowo, ułożenie szala wzdłuż klap marynarki wpływa korzystnie na budowanie "męskich" proporcji (odwrócony trójkąt).

Oczywiście, także tutaj o finalnym efekcie w dużej mierze decydują dodatki. Szary, wełniany krawat bez wypełnienia sparowałem z poszetkami w trzech, różnych wariantach. W pierwszym, lniana poszetka nawiązuje kolorystycznie do koszuli, w drugim, także wykonana z lnu, stanowi uzupełnienie głównej, granatowej osi zestawu, natomiast w trzecim, wełniany materiał w florystyczne wzory spaja wszystkie występujące w prezentowanym zestawieniu kolory, dodatkowo podkreślając niezbyt widoczny do tej pory sweter. Małe zmiany, ale nieporównywalnie większa różnica w efekcie finalnym (przynajmniej w moim odczuciu).

Na deser bardzo stylowy dodatek, który znajdzie zastosowanie zarówno wśród użytkowników ebooków oraz tabletów, ale także wśród fanów tradycyjnych książek czy podręcznych kalendarzy / notatników. Surowy i piękny.